151

صبا دوشم زجانان این خبر داد

که هی هی نخل امیدت ثمر داد

به پای خویش فایز یارت آمد

خدایت دولت بی درد سر دارد

152

رفیق ! از وصل جانانم مده یاد

میاور همچو نی بازم به فریاد

حذر کن زآب چشم وآتش دل

مده تو خاک فایز جمله بر باد

153

سحر شد نالۀ بلبل نیامد

فغان از عندلیب وگل نیامد

زمژگان پل بسازد فایز زار

چرا دلبر به راه پل نیامد؟

154

سحر سنبل دمید ولاله سر زد

که نرگس خیمه برکوه  وکمر زد

چرا فایز از این غصه نمیرد

که نرگس تاج سلطانی به سرزد

155

عسل از معدن زنبور خیزد

کلام الله زکوه طور خیزد

اگر نشنیده ای بشنو تو فایز!

به قبرت یا محمد نور خیزد

156

پری رویان سلام  ازمن  رسانید

که ای سیمین تنان تا می توانید

زپا افتاده ای را دست گیرید

چو فایز بی دلی از در مرانید

157

سحر دل خود به خود فریاد می کرد

از این فریاد خاطر شاد می کرد

سراپا شمع سان می سوخت فایز

مگر عهد جوانی یاد می کرد

158

سحر دل ناله های زار می کرد

چنان که دیده را خونبار می کرد

شکایتهای ایام جوانی

به فایز یک به یک اظهار می کرد

159

فلک ! از جورتو دل پر زخون بود

غم واندوه من از حد فزون بود

نه اکنونست ظلمش یار فایز

زهنگام تولد تاکنون بود

160

دل من همچون هدهد در سبا شد

خیالم چون سلیمان در قفا شد

دل فایز ز استحضار بلقیس

مثال آصف بن برخیا شد