71

چراخواهی که من آیم به غربت

 چرا باید کشم این رنج ومحنت

درازی عمر فایز این چنین شد

که لعنت بر چنین عمری به ذلت

72

به تیرم زد  کمان افکند در پشت

که یعنی من  ندانم کی تورا کشت

تو خود اثبات کردی قتل فایز

به خونم کرده ای رنگین سرانگشت

73

انیس من به جز  آه سحر نیست

غذای من به جز خون جگر نیست

خداوندا بسوزش تا بداند

که آه زار فایز بی اثر نیست

74

 بیا جانا که دنیا را وفا نیست

جوی راحت در این محنت سرا نیست

دراین ره هرچه فایز دیده بگشود

زهمراهان  اثر جز نقش پا نیست

75

دلا دیدی که دلبر عهد بکشست

زما ببرید وبا اغیار پیوست؟

تو فایز از جفای بی وفایان

بسایی تا قیامت دست بر دست

76

به گلشن تا زگل نام ونشانت

حدیث بلبل وگل درمیانست

جهان تا هست ذکر شعر فایز

میان دوستان این داستانست

77

بتا عشقت به جانم آتش افروخت

که تا صبح قیامت بایدم سوخت

گر از آبم برون آری بمیرم

وفاداری زماهی باید آموخت

78

ندانم چون کنم دل بی قرار است

به چشم روز روشن شام تار است

ندانم راز دل با کی بگویم

دو چشم فایز اینک اشکبار است

79

رخ تو دلبرا مانند ماهست

رخ من از غمت چون برگ کاهست

به فایزعهد یاری بسته بودی

مگر نه عهد بشکستن گناهست؟

80

ندارم راحتی جز زجر و زحمت

به جز خواری و دشواری و محنت

دل فایز به پیری کرده پرواز

به باغ گلرخان چون اشتر مست