131

دلم از فرقت روی تو خون شد

سرشکم چون رخ تو لاله گون شد

به عمری آرزو کردم که گویی

که ای فایز! سرانجام تو چون شد

132

شب هجران مرا جانب بر لب آورد

فلک از  گردش افتد کاین شب آورد

شب آمد فایز دل خسته از نو

به خاطر یار سیمین غبغب اورد

133

جوانی گر به نرخ جان فروشند

بده جان و بخر کارزان فروشند

اگر داد و ستد رسم است فایز

نپندارم چنین ارزان فروشند

134

خروس عرش دیشب التجا کرد

برای عاشق مسکین دعا کرد

الهی خیر از عمرش نبیند

هر آن کس یار از فایز جدا کرد

135

بلندبالا، بلند قد و لبت قند

بهای بوسه ای برگو به من چند

به قربان وفایت یار فایز

ببوسم دست و پایت قند در قند

136

جوانی کاشکی بیع وشرا بود

که تا این جان شیرین بها بود

جوانی خوش بهشتی بود فایز

ندانم دوزخ پیری کجا بود

137

خداوندا دلم از دین بری شد

اسیر دام زلف آن پری شد

پری دید و پریشان  گشت فایز

پری را هرکه دید از دین بری شد

138

مسلسل زلف عنبر بار دارد

مکحل نرگس خمار دارد

زابروی کمند و تیر مژگان

چو فایز کشتۀ بسیار دارد

139

دلم تاراج روی گلرخان شد

به میدان بتان چو گان زنان  شد

علاج درد فایز گوی برما

زهجر گلرخان قدم کمان شد

140

بهشت  از روی تو بهتر نباشد

زحوران حسن تو کمتر نباشد

از آن لعل لب و دندان ، فایز

یقین دارم که در کوثر نباشد