31

کنم مدح خم ابروت یا روت

نهم نام لبت یاقوت یا  قوت

یقینم هست فایز زنده گردد

رسد برتختۀ تابوت تا بوت

32

رخت تا در نظر می آرم ای دوست

خودم را زنده می پندارم ای دوست

ولی چون  تو  برفتی  یار  فایز

بگو این دل به کی بسپارم ای دوست

33

هر آن کس عاشق است از دور پیداست

لبش خشک و دوچشمش مست و شیداست

بود فایز مثل روزه داران

اگر تیرش زنی خونش نه پیداست

34

دلا امشب نه وقت قیل وقال است

نه هنگام حکایات طویل است

ببین  فایز! قوافل  در  قوافل

به هرجانب صدای الرحیل است

35

خداوندا جوانیم بسر رقت

درخت شادکامی بی ثمررفت

 درخت  شادکامی  عمر فایز

سر شام آمد و بانگ سحر رفت

36

جهان رفت و جوانی و چمن رفت

گل نسرین و سرو و یاسمن رفت

پس ازمن دوستان گویند «افسوس

که آخر فایز شیرین سخن رفت»

37

سرزلف وسیاهت شام یلداست

طلوع صبح در جیب تو پیداست

شب و روز تو فایز همچنین  است

خوشم کاین هردو نعمت قسمت ماست

38

نر پر دارم که پروازم به کویت

نه پا دارم گذار آرم به  سویت

خدایا! چارۀ فایز همین   است

نشیند   تا   بمیرد  ز   آرزویت

39

به دار الملک تن دل پادشاهست

جوارح در اطاعت چون  سپاهست

به هر  جا  عزم دارد  شاه  فایز

که را یارا که گوید این نه راهست

40

هنوزم بوی زلفش در مشام است

هنوزم ذوق لبهایش به کام است

کجا  فایز  شود  از  ناله  خاموش

مگر آن دم که در خاکش مقام است